Nieuws

Het idee dat jij met je naam, BSN-nummer, ras, beroep en seksuele voorkeur op een nationale lijst zou komen zou je gelijk al een angstig gevoel moeten geven.

Het kabinet werkt op dit moment aan nieuwe wetgeving over sekswerk. Het gaat om twee nieuwe wetten: de Wet Gemeentelijk Toezicht Seksbedrijven en de Wet Regulering Sekswerk. Met deze wetten zou het kabinet de veiligheid van sekswerkers willen vergroten. Dat klinkt natuurlijk fantastisch, maar er is een groep mensen die daar anders over denkt: sekswerkers. Niet onterecht, want de kans is erg groot dat deze wetten veel meer kwaad dan goed gaan doen.

De nieuwe wetten

De Wet Gemeentelijke Toezicht Seksbedrijven, of kortweg de WGTS, geeft gemeentes de mogelijkheid om sekswerkers te registreren. Dit lijkt vooral te dienen als een fundering voor de Wet Regulering Sekswerk.

Deze Wet Regulering Sekswerk, kortweg de WRS genoemd, verandert ingrijpend hoe en onder welke voorwaarden sekswerkers hun werk mogen doen. De grootste verandering is een vergunningsplicht. Met de WRS moet iedereen die als sekswerker wil werken eerst een vergunning aanvragen bij de gemeente. Krijg je deze vergunning niet, dan mag je niet werken.

Dat is ingrijpend voor sekswerkers zelf, maar ook voor hun klanten en andere mensen die met hen werken. De WRS maakt hen namelijk allemaal potentieel strafbaar. Maakt een klant gebruik van de diensten van een onvergunde sekswerker, dan moet de klant deze sekswerker binnen 24 uur aangeven bij de gemeente. Doet de klant dit niet, dan krijgt die een geldboete van duizenden euro’s of een jaar cel. Mensen die betaalde diensten verlenen aan een onvergunde sekswerker (zoals bordeelhouders en raameigenaren, maar bijvoorbeeld ook potentieel boekhouders en chauffeurs) kunnen tot twee jaar cel krijgen.

De bedoeling zou zijn om met deze wetten sekswerk veiliger te maken. Volgens voorstanders zouden gemeentes hiermee beter toezicht kunnen houden en misstanden beter kunnen opsporen. Maar het is zeer de vraag of dat klopt. Sterker nog, de kans is groot dat deze wetten sekswerk juist onveiliger gaan maken.

Met je naam op een lijst

Eerst die WGTS. Deze geeft gemeentes dus de mogelijkheid om sekswerkers te registeren. Daarbij worden natuurlijk zaken als hun naam, BSN-nummer, beroep en seksuele activiteiten vastgelegd, en volgens de WGTS mogen ook ras, afkomst, seksuele voorkeur en gezondheidsinformatie expliciet worden geregistreerd. De WRS bouwt hierop voort door een landelijk register met sekswerkers te maken. Met andere woorden: er zou één grote lijst komen met de namen en gevoelige persoonsgegevens van alle sekswerkers in Nederland. Elke sekswerker die onder de WRS een vergunning aanvraagt – zelfs als die vergunning wordt geweigerd – zou op deze lijst worden gezet.

Het idee dat jij met je naam, BSN-nummer, ras, beroep en seksuele voorkeur op een nationale lijst zou komen zou je gelijk al een angstig gevoel moeten geven. Maar voor sekswerkers zitten hier al helemaal risico’s aan. Sekswerkers krijgen helaas nog steeds veel te maken met stigmatisering en negatieve behandeling. Door veel mensen, maar ook bijvoorbeeld door banken, hypotheekverstrekkers en (controlerende) overheidsinstanties.

Eén datalek of één ambtenaar die de data verkeerd aanwend en talloze sekswerkers kunnen allerlei risico’s lopen. We weten allemaal hoe incapabel de overheid is als het om IT gaat. Dat ze structureel data gebruiken om onschuldige burgers verdacht te maken is ook geen geheim. Ook nu gebeurt dat nog. En wie weet wat derden met zulke informatie kunnen doen. Afpersing en doxxing liggen om de hoek. Zo’n lijst is een heel riskant idee. Er is een reden dat we privacyregels hebben. Waarom zouden die voor sekswerkers opeens niet meer gelden?

Vergunningsplicht

Die vergunningen zijn ook problematisch. De gemeente gaat die afgeven, dus de gemeente kan dat ook weigeren. Volgens de wet mag de gemeente dit doen als zij vermoeden dat de sekswerker werkt onder dwang, of als de gemeente “oordeelt dat de aanvrager niet voldoende zelfredzaam is”. Maar wat houdt dat in? Wanneer is iemand zelfredzaam? Hoe kan een ambtenaar dit beoordelen – zeker in een gestigmatiseerde beroepsgroep als dit? Een grote groep mensen gelooft nog steeds heilig dat iemand die sekswerk doet überhaupt niet zelfredzaam kan zijn.

De voorwaarden om zo’n vergunning te krijgen zijn niet duidelijk. De definitie van “zelfredzaam zijn” kan heel ver worden opgerekt. De kans is dus groot dat veel sekswerkers die vergunning om wat voor reden dan ook gewoon niet krijgen. Dan mogen zij dus hun werk niet meer doen. Dit kan er juist toe leiden dat veel sekswerkers de illegaliteit in zullen worden geduwd. Ook zonder vergunning moeten ze ten slotte wel gewoon geld verdienen. Dit maakt hen juist kwetsbaarder, en duwt hen juist verder uit het zicht.

En dit is er vanuitgaande dat sekswerkers überhaupt een vergunning gaan aanvragen. Want als je dat doet sta je dus automatisch met naam en toenaam op die nationale lijst, ongeacht of je een vergunning krijgt of niet. Ik zou het je niet kwalijk nemen als je met dat vooruitzicht huiverig bent.

Strafbaarstelling

En dan die strafbaarstellingen. Bedrijven en ondernemers weigeren nu vaak al te werken met sekswerkers. Door hen op deze manier een celstraf boven het hoofd te hangen wordt de kans alleen maar groter dat zij sekswerkers verder gaan uitsluiten. Zelfs al heeft een sekswerker wel een vergunning, met hen werken lijkt dan alsnog een heel groot risico voor de ondernemer. Zo wordt fatsoenlijk werken voor sekswerkers nog moeilijker.

Voor het klantenbestand zal dit ook niet goed zijn. Ja, tussen de mensen die sekswerkers bezoeken zitten rotte appels, maar het merendeel zijn goede, normale mensen. Maar een regel als dit zal juist die mensen afschrikken om nog te gaan. Stel dat je als klant iets over het hoofd ziet en een jaar in de cel belandt. Hierdoor krijgen de rotte appels meer ruimte en sekswerkers juist minder ruimte om nee te zeggen.

Iedereen met verstand ervan is tegen

Vind je het gek dat sekswerkers tegen zijn? Al deze zaken worden al tijden door sekswerkers aangekaart, en sekswerkers en organisaties voeren ook al lang actie tegen deze wetten. Onder andere PIC Amsterdam, PROUD, SWAD, Soa Aids Nederland, Red Insight, SekswerkExpertise, SAVE, Humanitas en veel meer organisaties hebben zich uitgesproken tegen de WRS. Een goede vuistregel: als je een wet maakt om een groep mensen beter te beschermen, en die groep mensen gaat vervolgens actie voeren tegen die wet, dan is er meestal iets niet helemaal goed aan die wet.

En ze zijn niet alleen: ook de Autoriteit Persoonsgegevens en zelfs de Raad van State zijn kritisch op het wetsvoorstel. Zij voorspellen ook dat de vergunningsplicht juist een averechts effect zal hebben en meer sekswerkers de illegaliteit in zal duwen.

We kunnen dit ook gewoon zien als we naar andere landen kijken. In Duitsland is een soortgelijk systeem ingevoerd, en daar hebben 83% van de sekswerkers die voorheen legaal werkten zich niet geregistreerd. Zij deden voorheen gewoon hun werk, maar zijn nu dus buiten beeld geraakt.

Vergelijk dat met Nieuw-Zeeland. Daar is sekswerk volledig gedecriminaliseerd. Het wordt daar behandeld als elk ander beroep. Dat betekent dat sekswerkers dezelfde rechten hebben als elke andere werkende, hun werk op dezelfde manier kunnen doen en er ook bijvoorbeeld officiële vakbonden kunnen worden opgericht. Dit heeft een enorm positief effect gehad. Sekswerkers hebben een veel sterkere positie, kunnen hun werk veiliger doen, en geweld en uitbuiting zijn enorm afgenomen. In België is dit systeem vorig jaar ook doorgevoerd. Maar toch houdt Nederland vast aan een systeem dat de veiligheid van sekswerkers juist verder zal schaden.

Neem sekswerkers serieus

Dus sekswerkers zijn tegen, adviesorganen zijn tegen, en in het buitenland werkt het niet. Maar toch blijft het kabinet koppig op de huidige WRS inzetten. Ondanks het verzet vanuit hen om wie het gaat, wordt deze wet vol schadelijke maatregelen er gewoon doorgedrukt. Ik weet niet of de overheid gewoon niet luistert, te koppig is of dat het hen echt niets uitmaakt, maar deze wetten zijn een grote fout. Het lijkt gewoon alsof de overheid sekswerk vooral wil onderdrukken, ongeacht wat dat voor sekswerkers betekent.

Als de overheid sekswerkers echt wil helpen, dan moeten ze serieus gaan luisteren naar wat zij te zeggen hebben. Zij weten zelf het beste wat gedaan kan worden om hun werk veiliger te maken. Velen van hen hebben zich al talloze keren uitgesproken op sociale media, in programma’s, in kranten, bij protesten, bij gemeentes en ga maar door. Luister naar hun ervaringen en neem ze serieus.

De nieuwe wetten zijn nu open voor consultatie, wat betekent dat burgers op de wetsvoorstellen kunnen reageren. Veel sekswerkers en organisaties hebben al bezwaar ingediend. Ik zal dat ook doen, en in mijn reactie zal ik de overheid oproepen om te luisteren naar sekswerkers. Het is bizar dat om zoiets simpels gevraagd moet worden, maar blijkbaar is het nodig.

Neem sekswerkers serieus en behandel hen met respect. Er moet nog veel gebeuren, maar laten we in ieder geval beginnen met de WRS en de WGTS in de prullenbak te gooien. Hun werk is niet illegaal. Behandel ze dan ook niet als criminelen. Sekswerk is werk!

bron: https://www.bnnvara.nl/joop/artikelen/nieuwe-wetgeving-rondom-sekswerk-is-juist-schadelijk-voor-sekswerkers

Vanaf volgend weekend worden de sluitingstijden voor horeca en ramen op de Wallen vervroegd. En dat is zeer tegen de zin van ondernemers en sekswerkers. ‘We worden zo panklaar gemaakt voor het erotisch centrum.’
Het Parool 25 maart

Een groepje Britten in fleurige maatpakken verdringt zich voor een van de ramen aan de Oudezijds Achterburgwal. Joelend wordt de bachelor aangemoedigd om naar binnen te gaan. Wanneer de vrijgezel niet tot overeenstemming komt met de sekswerker achter het raam, gaat het luidruchtige groepje op in de stroom bezoekers.

Het is vrijdagavond negen uur. Spitsuur op de gracht. Drommen toeristen wandelen door het roemruchte Red Light District van Amsterdam. Ondanks de drukte op straat zijn veel ramen leeg.

Alleen maar kijken

Aan een ronde keukentafel op de eerste verdieping van een prostitutiepand aan het begin van de Oudezijds zitten vijf Roemeense sekswerkers aan de koffie. Het zijn Miriam (32), Anna (26), Isabel (26), Laura (32) en Eveline (24). Ze werken allemaal al enige jaren op de Wallen. “Nu is het niet de goede tijd om te gaan staan,” weet Miriam. “Het zijn allemaal toeristen die alleen maar willen kijken. De kans dat je nu wat verdient, is heel klein.”

De andere vrouwen knikken instemmend. “Wij verdienen ons geld in het weekend. En pas na middernacht. Dan is het rustiger en komen de eerste mensen uit het café en zijn de mensen die alleen maar willen kijken weg. Eigenlijk begint het dan pas voor ons.”

Kamerhuur

De ramen mogen nu nog tot zes uur ’s ochtends openblijven. In die tijd moeten de sekswerkers eerst hun kamerhuur van 180 euro zien terug te verdienen. In de praktijk betekent het dat de vrouwen pas na drie à vier klanten uit de kamerkosten zijn. Pas daarna verdienen ze hun brood.

Die zes uren waarin de sekswerkers in het weekend op de Wallen hun brood verdienen, worden vanaf volgend weekend door de gemeente gehalveerd. Met de maatregel wil burgemeester Halsema bewerkstelligen dat er voor bewoners van de Wallen meer rust komt op straat in de late nacht.

Hoe later, hoe rustiger

De Roemeense sekswerkers snappen de regel niet. “Hoe later in de nacht, hoe rustiger het juist is,” zegt Miriam. Ze krijgt bijval van raamexploitant Frits Voet. Hij is de voorzitter van de ondernemersvereniging BIZ Burgwallen. “De afgelopen jaren zijn op last van de gemeente heel veel ramen verdwenen,” legt hij uit. “Daardoor is steeds meer druk op de Oudezijds Achterburgwal komen te liggen. Daar komen tussen tien uur ’s avonds en een uur ’s nachts alle toeristen naartoe die het Red Light District willen zien. Maar het huidige druktebeeld is juist dat het om drie uur ’s nachts niet meer druk is.”

Om zijn punt te onderbouwen laat hij een aantal rapportages zien van International Security Agency (ISA), het bedrijf dat zogenaamde ‘hosts’ verzorgt die overlast op de Wallen moeten tegengaan. De getoonde rapportages laten inderdaad zien dat het later op de avond een stuk rustiger is.

560 bezwaarschriften

Voet hekelt de maatregel van de gemeente. Hij heeft de afgelopen week 560 bezwaarschriften ingediend van raamexploitanten, bewoners, sekswerkers, horeca-eigenaren en horecapersoneel.

Want de maatregel is niet alleen gericht op prostitutie. Ook de horeca in het Wallengebied moet de deuren in het weekend met ingang van 1 april eerder sluiten. Waar die nu nog tot drie uur ’s nachts open mag blijven, wordt dat twee uur. Daarbij geldt vanaf een uur ’s nachts een zogenaamde ‘venstertijd’, waarin bezoekers wel naar buiten maar niet meer naar binnen mogen.

Agressieve dealers

“Ik snap de maatregel van de gemeente niet zo goed,” zegt Jan-dick Heijs, algemeen manager van restaurant Bellezza even verderop aan de Oudezijds Achterburgwal. “De meeste overlast is juist vóór middernacht.” Hoewel Heijs verwacht dat het restaurant niet veel last krijgt van de nieuwe maatregel omdat de meeste gasten vaak al voor enen de deur uit zijn, is hij van mening dat er wel grotere problemen zijn dan de drukte. “Er hangen heel veel dealertjes rond. Die zijn erg agressief. Daar zou de gemeente op in moeten zetten.”

Het verhaal over de agressieve dealers wordt ook door de sekswerkers onderschreven. “Het zijn jonge Marokkaanse jongens die nepdrugs verkopen. Ook beroven ze toeristen,” zegt Anna. Miriam heeft al eens gezien hoe een van hen een toerist een mes op zijn keel zette. “De toerist wilde drugs kopen maar er ging iets mis. Toen trok hij een mes.”

Verkapte uitrookstrategie

“Er zijn in jaren niet zo veel dealers geweest als nu,” zegt Voet wiens familiebedrijf al 57 jaar op de Wallen zit. “Ze zijn jong en erg agressief. Daar zou de gemeente op in moeten zetten. Ik betwijfel echt of de Wallen veiliger en rustiger worden door de nieuwe maatregel van de gemeente. Ik denk eigenlijk het tegenovergestelde.”

“Het lijkt wel alsof deze maatregel vooruitloopt op dat de Wallen zoals we die kennen er straks niet meer zijn,” zegt Heijs. “De sekswerkers zullen vanzelf verdwijnen als er niks meer te verdienen valt.” Ook Voet denkt dat de nieuwe maatregel een verkapte uitrookstrategie is van de gemeente. “We worden zo panklaar gemaakt voor het erotisch centrum.”

De Roemeense sekswerkers die zijn kamers huren, zien dat in elk geval niet zitten. “Het erotisch centrum is bullshit,” zegt Anna. “Ik heb in het buitenland in zo’n centrum gewerkt en het was verschrikkelijk, je hebt geen overzicht. Er is geen huiselijkheid. Het is onveilig.”

Sociale controle

Haar collega’s beamen dat ze juist om die reden graag op de Wallen werken. “Er is hier veel sociale controle,” zegt Miriam. “Maar niemand vraagt ons ooit iets.” Ze krijgt bijval van Anna. “Ze komen met z’n allen de 3D-geprinte brug over de gracht vieren, maar praten nooit met ons. Ik zou zo graag eens met burgemeester Halsema willen praten. Dan kan ze horen hoe wij het zien. Ze denken van alles over ons, ze beslissen van alles over ons, maar ze spreken ons nooit.”

Om elf uur ’s avonds nemen de sekswerkers voor het eerst plaats achter het raam. Drommen toeristen blijven stilstaan als Eveline in een fluorescerende bikini plaatsneemt achter het raam. Er wordt gekeken, gejoeld en gewezen. Maar door alle drukte duurt het waarschijnlijk nog even voordat iemand de moed heeft verzameld om bij haar naar binnen te stappen.

Protest

Komende donderdagmiddag lopen sekswerkers naar De Stopera om te protesteren tegen de vervroegde sluitingstijden. Op 13 april vraagt BIZ Burgwallen, samen met een sekswerker, een horecaondernemer en een raamexploitant, de rechter om een voorlopige voorziening om de vervroegde sluitingstijden op de Wallen tegen te gaan.

Een blowverbod en de horeca eerder dicht. De een vindt de maatregelen om de overlast in de oude binnenstad te beperken betutteling, de ander beoordeelt ze als te soft. Op de Wallen lijkt niemand écht blij met de nieuwe regels die per half mei ingaan.

Kijk, begrijp hem niet verkeerd. Hij vindt het zelf ook een vieze lucht, die walm. “Dus als ze hier op het terras blowen, dan zeg ik ook: ‘Ga maar even verderop aan de kade zitten.’” Maar een blowverbod, wat het gemeentebestuur nu wil? “Als mensen een jointje willen roken, dan moeten ze dat toch lekker zelf weten.” Peter Verkaik (70, “ik noem mezelf ‘gastheer’”) staat bij de deur voor een afgeladen volle The Old Sailor aan de Oudezijds Achterburgwal.

“Als je vroeger uitging, stond je de hele avond in de sigarettenrook. Dan kwam je thuis en kon je je eigen naam in de nicotine op je voorhoofd schrijven. Dat vond iedereen toen normaal. Nu kunnen de mensen nergens meer tegen.”

Dus, dit hele plan is ‘betutteling’ als je het hem vraagt.

Blowverbod

Afgelopen donderdag presenteerde de gemeente een pakket maatregelen dat de overlast op de Wallen moet aanpakken. Er komt dus een blowverbod, dat behalve de drugsoverlast inperken de stad ook minder aantrekkelijk voor de blowende en zuipende toerist moet maken. Winkels mogen van donderdag tot en met zondag vanaf 16.00 uur geen alcohol meer verkopen. Dat is nu ook al zo, maar in de toekomst moet de alcohol dan ook ‘uit het zicht’, bijvoorbeeld achter schermen. Veel winkels gebruiken nu nog linten om de boel af te bakenen. Sekswerkers moeten om 03.00 uur ’s nachts stoppen, in plaats van 06.00 uur – waar ze woedend over zijn.

En verder wordt er gesleuteld aan de openingstijden van de horeca. Vanaf half mei moeten de kroegen om 02.00 uur sluiten (een à twee uur eerder dan nu) en na 01.00 uur mogen ze geen nieuwe klanten toelaten. Dan kom je dus aan Verkaiks gastheerschap, want hij staat aan de deur en moet de meute buiten houden. “Wat je dan krijgt? De een zegt dat zijn tas nog binnen ligt, de ander zegt dat zijn vriend nog in het café zit, dat soort lulverhalen. Dan moeten wij weer lullen als Brugman om de lieve vrede te bewaren.”

Hij onderbreekt zijn betoog, en roept in het Engels met een onvervalst Amsterdams accent als ondertoon: ‘Sir, sit on the bench, please.’ Een Brit met een halve liter bier knikt en gaat keurig zitten. Verkaik draait zich weer naar zijn gesprekspartner: “Ja, als wij niet de hele dag tegen mensen blèren dat ze alleen zittend op het terras mogen drinken, dan hebben we allemaal boetes te pakken.”

‘Herhaling van zetten’

Het is weer druk op de Wallen, en wie er voor de gelegenheid eens op gaat letten, ziet: de joints zijn nooit ver weg. Een man maakt een selfie van zichzelf met een toeter in zijn mondhoek en de Oude Kerk op de achtergrond. Hij kijkt tevreden naar het resultaat. De Smokeboat, een rondvaartboot in reggaekleuren, vaart door de gracht met driftig blowende opvarenden aan boord. En de zware, aardse lucht van cannabis dringt zich op elke straathoek op. ’s Avonds is het weer ouderwets schuifelen in de Oude Kennissteeg en ter hoogte van de Bananenbar aan de Oudezijds Achterburgwal ontstaat een kleine opstopping van mensen die naar binnen proberen te loeren.

Verderop aan de Oudezijds Voorburgwal staat bewoner en meubelmaker Steven van Couwelaar (67) eerder op de dag zijn stoepje te moppen. Wat hij vindt van de nieuwe plannen? “Een herhaling van zetten.” Hij maakt meteen maar even een disclaimer: “Ik wil niet overkomen als een chagrijnige zeiksnor.”

En dan komt er een ‘máár’: “Maar voor mijn gevoel zijn de meeste dingen al afgesproken. Er staan al borden dat je niet in het openbaar mag drinken. En de winkels mogen na vieren al geen alcohol meer verkopen.” Van Couwelaar ziet de oplossing veel meer in de preventieve aanpak: “Dat als mensen uit Liverpool of de Achterhoek online op zoek zijn naar een zuiptrip naar Amsterdam, ze een pop-up krijgen te zien met wat er allemaal niet kan in deze stad. En dan hoop je dat ze denken: ‘Wat saai! We gaan naar Praag!’”

Te voorzichtig pakket

Buurtbewoner Els Iping denkt ook dat het zuip- en feestimago moet worden afgebroken – een truc waar overigens ook de gemeente op inzet. Iping is voormalig stadsdeelvoorzitter van Centrum én een van de deelnemers van de actie Stop de Gekte, die de overlast op de Wallen wil indammen. Iping vindt het maatregelenpakket te voorzichtig. “Wij hadden bijvoorbeeld gepleit voor sluitingstijden om 00.00 uur – juist om de bewoners nachtrust te gunnen. Dit zijn dus wel heel kleine stapjes. Maar goed, wij zijn blij met elk stapje.”

Iping hoopt dat het blowverbod iets doet met het imago. “Als je tegen toeristen zegt dat ze niet op straat mogen blowen, wat ik wel eens heb gedaan als ze voor mijn deur zaten te roken, dan zijn ze heel begripvol. Toeristen hebben zelf natuurlijk ook het idee dat ze iets belachelijks aan het doen zijn.”

Dat de gemeente het blowen op de terrassen van de coffeeshops niet verbiedt, vindt ze een gemiste kans. “Weer te voorzichtig.” De gemeente wil, als de overlast niet genoeg afneemt, onderzoeken of dat verbieden überhaupt kan. Wéér een onderzoek, denkt Iping dan. “Daarom weten bewoners ook steeds niet waar ze aan toe zijn.”

Iping zou graag zien dat er échte ingrijpende maatregelen worden genomen. “Maatregelen die een deuk slaan. Als je dat wil doen moet je de twee magneten weghalen: de prostitutie moet naar binnen, dus geen bijna naakte vrouwen meer voor de ramen, want zij zijn onderdeel van de belevenis.” Ook pleit ze voor de invoering van het zogeheten ingezetenencriterium, dat bepaalt dat alleen mensen die in Nederland wonen bij de coffeeshop softdrugs mogen kopen. Toeristen dus niet. “Alle andere maatregelen zijn in de marge.”
Symbolische functie

Grote zorg van velen is wie dit allemaal moet handhaven. Het college hoopt dat deze maatregelen ook een symbolische functie hebben en uitstralen: Amsterdam is geen blowwalhalla. En dat is precies het effect waar Ammar van Supermarket op de Oudezijds Voorburgwal bang voor is. In zijn winkel zijn behalve paprikachips en broodjes ook sokken met wietprint, CBD-wietkoekjes en lolly’s met een cannabisbelofte te koop.

“Als toeristen niet meer op straat mogen blowen, is dat voor onze omzet echt heel erg. Als ze hier buiten niet meer zitten te smoken, dan komen ze ook niet meer naar binnen om een drankje of een snack te halen.”

Barry van den Berg van Café del Mondo op de Nieuwmarkt vreest een hoop gedoe aan de deur, net als Peter Verkaik van The Old Sailor. “Dit soort regels maakt het zo bureaucratisch. Ik kan het niet meer uitleggen aan mijn klanten, en al helemaal niet om 01.00 uur ’s nachts als er een hoop alcohol in zit. Dit lokt alleen maar agressie en discussie uit. Ik krijg nu ook al elke avond discussie omdat het terras om 22.00 uur moet sluiten. ‘Waar slaat dat op?’ krijg ik honderd keer te horen. Ja, ik weet het ook niet. Ik vind het allemaal overtrokken.”

Dag in, dag uit moesten tientallen kwetsbare vrouwen uit voornamelijk Roemenië en Zuid-Amerika soms gevaarlijk sekswerk verrichten in een illegaal bordeel in een Utrechtse woonwijk. De vrouwen werden ‘als pakketjes doorgeschoven’, aldus het Openbaar Ministerie, die nu celstraffen tot vier jaar eist tegen drie Roemeense mannen (41, 39, 30 jaar).
Bron: AD, Rachel van Kommer 10-02-23, 11:08 Laatste update: 11:45

In februari 2020 komt er bij de gemeente Utrecht een telefoontje binnen. Bij een woning aan de Korenbloemstraat in de Utrechtse wijk Bloemenbuurt rijden verdacht vaak mannen af en aan. De mannen gaan het huis in, en staan vaak na een half uurtje weer buiten. De gemeente pakt de melding serieus op en doet een inval. Daar treffen handhavers inderdaad een illegaal bordeel aan. Een van de vrouwen in het huis is nét 18 jaar oud geworden.

De politie start dan een groter onderzoek. Ze tappen telefoons van mogelijke pooiers af, voorzien auto’s van afluisterapparatuur, kijken via camerabeelden mee en controleren bankgegevens. Uit al die informatie blijkt dat de pooiers vrouwen door het hele land aan het werk zetten in illegale bordelen in Utrecht, Hilversum, Amstelveen en Amsterdam. In maart 2021 slaat de politie drie Roemeense mannen van 41, 39 en 30 jaar oud in de boeien.

Pooiers

De vrouwen die gedwongen voor de mannen moesten werken, zijn volgens het Openbaar Ministerie kwetsbare vrouwen die voornamelijk uit Roemenië en Zuid-Amerika (Colombia en Venezuela) kwamen. De drie verdachten haalden de vrouwen – die geld wilden verdienen voor hun families – naar Nederland toe, verzorgden de reis, regelden woonruimte, maakten advertenties voor sekswerk, bepaalden de prijzen en regelden klanten.

De uitgebuite vrouwen moesten meer dan de helft van hun geld afstaan aan hun pooiers. ,,Het gaat over vrouwen die vaak geen officiële status in Nederland hebben, die bij de autoriteiten nergens bekend zijn en als pakketjes worden doorgeschoven”, schetste de officier van justitie deze week tijdens de inhoudelijke behandeling van de zaak.

,,Ze spraken de taal niet, waren illegaal, hadden geen woonruimte of bankrekening en waren volledig afhankelijk van hun pooiers als het gaat om het verdienen van geld.”

De drie aangehouden mannen werkten zelf niet of nauwelijks, aldus justitie, ‘maar lieten de vrouwen – bij tijd en wijle gevaarlijk – prostitutiewerk doen’. ,,Ze lieten hun lichamen uitwonen. Eigenlijk waren ze maar in één ding geïnteresseerd: hoeveel bracht de vrouw op?”

Volgens het OM gaat het om zeker vier vrouwen die seksueel zijn uitgebuit. Naast mensenhandel wordt het trio verdacht van deelname aan een criminele organisatie en mensensmokkel, door de vrouwen illegaal over de grens te brengen.

,,Op geen enkele manier heb ik compassie gevoeld van de verdachten met de vrouwen in het dossier”, aldus de aanklager. ,,Dat illegale vrouwen naar Nederland werden gehaald en aan het werk werden gezet, was slechts een business model.”

Het OM eist een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van vier jaar tegen de 41-jarige verdachte. Tegen de twee andere mannen (39 en 30) drie jaar cel. Wanneer de Utrechtse rechtbank uitspraak doet, is nog niet bekend.

UTRECHT – De vrouwen spraken geen woord Nederlands, hooguit een woordje Engels en werden gedwongen om te werken als prostituee. De rechtbank in Utrecht begon maandag aan een mega-strafzaak tegen zes Roemeense verdachten die volgens het Openbaar Ministerie jarenlang vijf vrouwen zouden hebben uitgebuit.

Volgens het OM maakten de verdachten wervende advertenties op sites als Kinky.nl, regelden ze werkplekken in Amsterdam, Amstelveen, Utrecht, Lelystad en Hilversum, bepaalden ze hoeveel klanten de vrouwen per dag moesten afwerken en tegen welke tarieven, en pikten ze de helft van het geld in.

De mannen zelf ontkennen dat in alle toonaarden. Volgens de hoofdverdachten Marius M. (41), Eugen M. (30) en Catalin D. (39) ging het om hun vriendinnen, of de vriendinnen van familieleden, die vrijwillig als prostituee werkten. Daarmee bemoeiden zij zich niet. Behalve dan dat ze voor een deel leefden van het sekswerk van de vrouwen, want geen van de mannen lijkt er een baan naast te hebben gehad.

’Mickey Mouse’

De vrouwen kwamen uit Roemenië, Venezuela of Colombia en zeiden allemaal tegen de politie het werk te doen omdat ze geld nodig hadden. Een Venezolaanse die volgens de politie erg kwetsbaar oogde, zei dat ze geld moest verdienen om haar zoontje te kunnen onderhouden. Ze moest de helft afstaan aan ’Micky Mouse’, waarmee ze Catalin D. bleek te bedoelen. Ze had alleen een foto van haar eigen paspoort.

Een vrouw zei dat Catalin D. klanten voor haar regelde, „maar ik kreeg geen bevelen van hem.” Een andere vrouw zei dat het haar niet vrij stond om klanten te weigeren. Er waren er „heel veel” met wie ze liever geen seks wilde hebben, „maar ik móest werken.”

’Wraak’

Eugen M. zegt dat deze vrouw als prostituee werkte omdat ze geld nodig had. „Niet omdat ze gedwongen werd. Ze doet dit uit wraak. Omdat ik niet meer bij haar wilde zijn. Ik had niet gedacht dat ze zo ver zou gaan.”

Een Roemeense die de verdachten al sinds haar veertiende zegt te kennen uit haar geboorteplaats, zei dat ze niet werd gedwongen, maar het sekswerk met tegenzin deed omdat ze geld nodig had. „Ik heb een hekel aan mezelf dat ik toesta dat iedereen me aanraakt.”

Chats

De rechtbank citeerde meerdere chats waarin werd gesproken over de huizen waar de vrouwen hun werk deden, wie er voor escortwerk ergens naartoe moest worden gebracht, en hoeveel geld dat moest opbrengen.

Een vrouw die een politieman trof als ’klant’, kreeg telefonische instructies dat ze vooral geen adres moest noemen: „Zeg dat je het niet weet. Dat je voor jezelf werkt. Ze zullen je niet dwingen.”

Volgens het OM vormden de mannen samen met de drie medeverdachten Ionut N. (42), Cornel M. (27) en Pavel S. (57) een criminele organisatie die zich bezighield met mensenhandel en -smokkel. Die laatste twee lieten bij de strafzaak verstek gaan. De rechtbank trekt zes dagen uit voor de behandeling. Het OM komt donderdag met de strafeisen.

Bron: https://www.telegraaf.nl/nieuws/1760464785/roemenen-voor-rechter-om-prostitueren-van-vrouwen-ik-moest-werken

Sekswerkers krijgen in Nieuwegein meer ruimte om thuis te werken en ook in Utrecht willen politie en Openbaar Ministerie meedenken over de voorwaarden voor deze vorm van prostitutie. Raymond, eigenaar van onder meer het legale bordeel La Cloche in Utrecht, is daar faliekant tegen. ,,Dat vergroot alleen maar de kans op misstanden.’’

Bron: https://www.ad.nl/utrecht/sekswerkers-laten-thuiswerken-volgens-bordeeleigenaar-raymond-is-het-onveilig-en-absurd~a4db852c/
Hans van den Ham 05-12-22, 11:54 Laatste update: 12:15 AD

De illegale prostitutie groeit, met name door de op internet klanten wervende dames. Zij ontvangen de heren vervolgens thuis, op hotelkamer, AirBnB-adres of andere plek waar dat niet is toegestaan. Mede daardoor is het aantal legale sekswerklocaties zoals privéhuizen, clubs en raamprostitutie sterk afgenomen, ook in Utrecht.

Vatbaar voor loverboys en pooiers

Eigenaar Raymond noemt zijn achternaam nooit, omdat hij ook enkele ‘gewone’ bedrijven heeft en door de dubbele moraal over sekswerk klanten kan kwijtraken of problemen krijgen met de bank. Hij geeft meteen toe dat hij ook uit concurrentieoverwegingen tegen thuis ontvangende dames is. Maar er zijn ook andere goede argumenten.

,,In het illegale circuit moeten de dames het alleen rooien. Dat maakt hen vatbaarder voor mensenhandelaren, loverboys en pooiers. Ook een overval, inbraak of fysiek geweld door de klant is niet ondenkbaar. En de overheid heeft geen zicht op belastingafdracht, hygiëne en de leeftijd, vrijwilligheid en gezondheid van de sekswerkers.’’

Hij is verbaasd dat desondanks in de media is te lezen dat politie en justitie veel zien in het reguleren van thuiswerk, privé-escortservice en het gezamenlijk gebruik van een pand met kamers zonder exploitant. Op die manier kan effectiever en ook op de persoon gericht toezicht worden gehouden, aldus de voorstanders.

Sekswerkers hebben er vaak nog een leven naast

Volgens Raymond is de realiteit dat de meeste dames die nu illegaal thuis ontvangen, zwart werken en juist niet geregistreerd willen worden. ,,Dat laatste willen sekswerkers over het algemeen niet, omdat ze er vaak nog ander leven met werk of studie naast hebben. Ook willen ze niet later nog geconfronteerd worden met hun eerdere carrière in de seksbranche.’’

Want zelfs legaal werken in deze branche maakt een bankrekening, hypotheek, verzekering, huurhuis of een andere baan niet gemakkelijker. ,,Iets waar legale seksexploitanten zoals ik trouwens ook last van hebben. Geregistreerde sekswerkers worden niet beschermd, dat is eigenlijk het probleem.’’

Volgens hem was de overheid om eerdergenoemde redenen zoals grotere kans op dwang, uitbuiting en overlast in de buurt juist altijd tegen thuisprostitutie. ,,Maar omdat nieuwe raamprostitutie niet lukt, gaan we nu het sekswerk thuis maar legaliseren en we vergeten gemakshalve alle eerder genoemde nadelen.’’

Hij heeft grote twijfels of die thuiswerkers wel geregistreerd willen worden. ,,Ze willen liever zwart werken en niet op de locatie ingeschreven staan. Ook mogen ze dan geen reclame maken voor hun business. Hoe komen ze dan aan hun klanten?’’

Gros niet uit Nederland

Bovendien komt volgens hem het grootste deel van de illegale sekswerkers niet uit Nederland, maar uit Oost-Europa of Zuid-Amerika. ,,Ze zijn hier om tijdelijk illegaal te werken. Dus de overheid richt zich op een heel klein groepje dat kan gaan thuiswerken. Met als bijkomend probleem: hoe gaan ze dat controleren?’’

En dan is er nog de proef met meerdere sekswerkers in één huis, zonder exploitant. ,,Een absurd idee. Wie houdt daar dan toezicht? Juist op zo’n plek is de kans op misstanden groter.’’

De overheid staat volgens hem een vreemde, nieuwe vorm van prostitutie toe, die amper gecontroleerd kan worden. Tussen de huidige nette, streng gecontroleerde legale werkplekken en de ook dan nog steeds bestaande, grote illegale prostitutie in. ,,Het is een idee dat achter het bureau is verzonnen, zonder elke realiteitszin.’’

---

Reactie management www.privehuislacloche.nl, www.privehuishod.nl, www.privehuisalmere.nl / www.smstudio-nederland.nl:

We hebben al veel positieve reacties en steunbetuigingen gekregen vanuit het veld van sekswerkers en mede exploitanten. Sekswerkers geven aan geen huis zelf te willen runnen omdat dat bepaalde capaciteiten en energie vraagt en sekswerkers onder elkaar ook leiding nodig hebben omdat je ook een soort van concurrenten bent van elkaar met ook ieder een ander opleidingsniveau. Een privehuis runnen met alles wat daarbij komt kijken is een totaal andere verantwoording en werk dan een sekswerker zelf doet, namelijk geld verdienen met erotiek met een klant. Wil je als gemeente nieuwe legale veilige seksplekken, geef dan een exploitant een vergunning en bestemming op een pand met 10-15 kamers op een industrieterrein, wat goed bereikbaar is, betaalbaar, ruime gratis parkeergelegenheid en geen overlast voor een woonbuurt. Dames die illegaal werken willen dat blijven doen om bekende redenen, anders werkten ze nu wel op de veilige legale plekken, waar genoeg klanten zijn en voldoende plek voor sekswerkers. Er gaan nu privehuizen en clubs dicht omdat ze te weinig dames hebben, mede door corona lockdown en geen steun aan sekswerkers gegeven, waar de prostitutiebranches destijds ook voor gewaarschuwd heeft. Waarom worden de geluiden en advieze uit het veld van sekswerkers en exploitanten door overheden en instanties niet serieus genomen en gaat men maar door met maatregelen, plannen en proeftuintjes die sekswerkers niet helpen, maar juist kans op misstanden vergroten? Waar is het gezonde verstand en kennis van zaken van de realiteit?