Europees Parlement wil consument verantwoordelijk maken voor mensenhandel, maar het gaat stiekem meer over anti-prostitutie beleid

Het Europees Parlement heeft in een stemming duidelijk gekozen om mensenhandel beter aan te pakken. Waar op het eerste gezicht dit vooral lijkt op een fantastisch stuk inlevingsvermogen voor de slachtoffers, schuilt erachter een enorme invloed van de (katholieke) anti-prostitutielobby die uit zijn op een totaalverbod van prostitutie.

Het klinkt als stoere taal: ‘Iedereen die een dienst afneemt van een slachtoffer van mensenhandel moet gestraft worden!’ In de praktijk betekent dit vooral dat de sekssector wordt aangepakt en komt dit voort uit een duidelijke anti-prostitutielobby, niet in de laatste plaats vanuit de katholieke hoek.

De experts die gevraagd zijn om het rapport op te stellen komen veelal uit de Spaans-katholieke hoek, of voeren een actieve lobby voor een verbod op prostitutie. Een amendement in het rapport dat alle landen vraagt om aankoop van seks te zien als geweld tegen vrouwen en het zogenaamde ‘Zweedse model’ te introduceren werd overigens weggestemd.

De internationaal coördinator van La Strada International (koepelvereniging van organisaties actief in de strijd tegen mensenhandel) meldt dat er geen enkel bewijs is dat deze manier van werken een verschil maakt, zo zegt Suzanne Hoff tegen mo.be.

Word je ook gestraft bij het aankopen van een reep Tony Chocolonely?

De stelling is dus dat iedere consument die iets aanschaft van een slachtoffer van mensenhandel, gestraft moet worden. Heb je betaalde seks met iemand die slachtoffer is van mensenhandel? Dan zou je daar een straf voor moeten krijgen. Hoe kan je dat als klant goed inschatten?

En als je een reep chocolade koopt, waarbij je weet dat het niet slaafvrij gemaakt wordt (zie bijvoorbeeld dit artikel over Tony Chocolonely), kan je dan ook opgepakt worden? Als je asperges eet die uit de grond zijn gehaald door slachtoffers van mensenhandel, is dat crimineel gedrag? Nee, het richt zich in de praktijk alleen op klanten van sekswerkers.

Een rapporteur van de Spaanse socialisten, Juan Fernando López, geeft dan ook volledig toe dat zijn rapport gericht is op de klanten van sekswerkers, maar dat hij niet aanstuurt op criminalisering van sekswerk alleen: ‘Maar als je beroep doet op de seksuele diensten van een Nigeriaanse sekswerker, dan weet je dat ze naar de EU is gebracht als seksslaaf. Dat weet je gewoon.’