Maandag publiceerde Gazet van Antwerpen een onderzoek naar de toenemende prostitutie vanuit woonwijken. Voor veel sekswerkers is dat financieel aantrekkelijker dan het huren van een raam in het Antwerpse schipperskwartier. Deze manier van werken heeft echter ook een keerzijde. Door de anonimiteit lopen sekswerkers een veel groter risico om het slachtoffer te worden van uitbuiting en mensenhandel. In meerdere gerechtelijke onderzoeken komt telkens de naam van redlights.be terug, een website voor erotische advertenties waar sekswerkers hun diensten aanbieden. Doet de grootste prostitutiewebsite van het land wel voldoende om gevallen van misbruik te herkennen en te weren? We vroegen het aan oprichter Joachim Meyts.
Link Media, het bedrijf achter de merknaam Redlights ziet het levenslicht in 2009 wanneer IT’er Meyts en marketeer Joeri De Bouvere hun lucratieve hobbyproject vastleggen in een vennootschap. Het bedrijfje is gevestigd in de Zwijndrechtse Molenstraat, op het thuisadres van De Bouvere. De website zelf was echter al online sinds 2007, maar erotische advertenties blijken al snel lucratief genoeg om er een volwaardige onderneming van te maken. Zo lucratief zelfs, dat het duo de zetel in 2012 verhuist naar een groter pand in Zwijndrecht. In 2013 trekt de onderneming naar een ruimer pand in Gent, en in 2014 naar Sint-Pieters-Leeuw, waar ze nog altijd gevestigd is.
Gedoogbeleid
Intussen groeide Redlights uit tot de grootste Vlaamse website voor het adverteren van erotische diensten. Over de taalgrens gaat de site door het leven als Quartier Rouge. “Ook in Nederland en Duitsland werken we onder de naam Redlights”, zegt Meyts. “Al zijn we daar helemaal niet zo groot als in België.” Het bedrijf haalde in 2020 een omzet van iets meer dan 2,5 miljoen euro, waarvan 1,7 miljoen euro nettowinst.
Dat er veel geld te verdienen valt aan advertenties voor sekswerk is duidelijk. Nochtans opereert Redlights in een gedoogzone. Prostitutie op zich is in ons land niet strafbaar, maar het mogelijk maken van prostitutie is, hoe vreemd het ook mag lijken, nog altijd verboden. Concreet zijn dus alle mogelijke diensten rond prostitutie strafbaar. Dus ook de betalende advertenties van Redlights. “Geen goede zaak”, vinden verschillende organisaties die werken rond prostitutie of mensenhandel. “Door het op deze manier te gedogen, is er veel te weinig controle. Er is nood aan een wettelijk kader dat sekswerkers beschermt tegen misbruik”, klinkt het.
Minderjarigen
In 2017 kwam de populairste prostitutiewebsite van het land even in het nieuws na het blootleggen van een Nigeriaans netwerk van mensenhandelaars. Nigeriaanse meisjes werden aan een internationaal netwerk verkocht en ondergingen gewelddadige voodoorituelen om hen bang te maken. De bende smokkelde hen naar België waar ze zich moesten prostitueren om de reiskosten naar België – 30.000 euro – terug te betalen.
De politie kwam de bende op het spoor doordat ze verdacht veel zoekertjes van Nigeriaanse meisjes had opgemerkt op Redlights. De bende opereerde vanuit Antwerpen, maar de feiten zelf vonden plaats in een Oostends hotel. Onder de slachtoffers was ook een 17-jarig meisje. Dat trok meteen de aandacht van Child Focus, die eerder al in dialoog ging met de zoekertjessite na meerdere meldingen van misbruik van minderjarigen door tienerpooiers.
“Tienerpooiers verleiden meisjes met hun flamboyante levensstijl”, zegt Sofia Mahjoub van Child Focus. “Door de meisjes een wereld vol luxe te tonen, overhalen ze hen om als prostituee te werken. Via advertenties lokken ze klanten naar privéwoningen, waar de slachtoffers soms meer dan tien klanten op een dag moeten afwerken.” Ondanks het feit dat sommige meisjes er vrijwillig inrollen, is er bij minderjarigen altijd sprake van misbruik.”
Campagne en lokprofielen
Vier jaar na de eerste gesprekken tussen Child Focus en Redlights kwam er een campagne om klanten te sensibiliseren. Die loopt sinds november en toont pop-ups wanneer je naar de advertentiesite surft. Daarop krijgen bezoekers een foto te zien van een meisje in uitdagende poses en moeten ze aangeven of het om een meerderjarig of minderjarig meisje gaat. Met bijhorende uitleg probeert Child Focus bewustheid te creëren onder klanten, maar hen zeker niet te stigmatiseren. “Velen weten vaak niet eens dat er achter zo’n advertentie een minderjarige schuilgaat”, klinkt het.
Het is dan ook niet eenvoudig om op basis van een foto vast te stellen of het over misbruik of vrijwillige prostitutie gaat. Het feit dat minderjarigen uiteindelijk vaak toch nog op prostitutiesites belanden, is daar waarschijnlijk het grootste bewijs van.
Om dat te verhelpen speurt de Nederlandse organisatie Watch actief naar online advertenties waarbij sprake zou kunnen zijn van misbruik van minderjarigen. Dat doet ze niet alleen via een meldpunt voor ouders en slachtoffers, maar ook door het plaatsen van lokadvertenties voor klanten. Die krijgen bij het boeken van een afspraak te horen dat hun afspraakje minderjarig is. Gaan ze alsnog door met hun date, dan krijgen ze een verwittiging dat ze op het punt staan een strafbaar feit te plegen en wordt de politie verwittigd. Aan de andere zijde lokt de organisatie ook tienerpooiers in de val met fake profielen van jonge meisjes op sociale media.
“In België is er bij politie en justitie geen draagvlak”, zegt men bij Child Focus. “Hier geldt een andere rechtscultuur die zulke technieken als uitlokken beschouwt. Daarom beperken we ons tot een bewustmakingscampagne.”
Verantwoordelijkheid nemen
De sensibilisering is dus vooral op klanten gericht, maar wat doet Link Media dan zelf om misbruik tegen te gaan of op te sporen? “Na elk geval van misbruik volgt er een interne evaluatie”, zegt Meyts. “Dwang, mensenhandel en tienerprostitutie kunnen we absoluut niet tolereren, maar het is spijtig genoeg niet makkelijk om alles eruit te filteren. Naar onze mening is het op een advertentieplatform wel beter zichtbaar dan op sociale netwerken zoals Snapchat.”
Om adverteerders te screenen, hanteert Redlights verschillende technieken. Afhankelijk van het type account, leeftijd en andere persoonsgegevens, krijgt de adverteerder bepaalde vragen en verschilt ook de screeningsproces.
Tijdens het aanmaken van het profiel worden er ook automatische ‘vlagjes’ geplaatst en afhankelijk van daarvan worden er voor de activatie ook bijkomende vragen gesteld. Dat kan een verplichte verificatiefoto zijn, maar ook de vraag naar een kopie van een identiteitskaart. Tot een bepaalde leeftijd vraagt Redlights steevast een identiteitskaart. Of deze voldoende kan worden gecontroleerd op echtheid is natuurlijk nog maar de vraag.
Redlights is niet de enige site die erotische advertenties aanbiedt. In België zijn er nog andere zoals afspraakjes.com of privé-escort.be. Child Focus roept al deze bedrijven op om hun verantwoordelijkheid te nemen en misbruik zo veel mogelijk tegen te gaan.
Bron: gva.be