Hoewel ‘niet-essentiële’ contactberoepen nog zeker tot 1 februari niet mogen werken, zijn er heel wat dames die aan thuisontvangst doen, wel aan de slag. “Geen vermanende vinger omdat zij werken”, zegt info-, advies- en hulpcentrum voor sekswerkers Violett in Antwerpen, “want het probleem is dat zij niks hebben om op terug te vallen als ze dat niet doen.” Dima (39), ook moeder, is een van hen. “Er zijn veel minder klanten. Gelukkig geven sommige mij, als steun, soms geld.”
Het is nog maar sinds vlak voor het begin van de coronacrisis, in maart, dat Dima opnieuw als sekswerker aan de slag is in een Antwerpse stad. “Ik ben zwaar ziek geworden in 2018 en al die tijd kon ik niet werken. Ik was er in 2017 mee begonnen omdat ik een alleenstaande moeder ben en op die manier meer geld heb voor mijn kinderen en mezelf om van te leven. Ik ben zelfstandig, werk alleen en ontvang klanten in een appartement dat ik niet bewoon.”
“Bij de eerste lockdown was ik bang om besmet te geraken en heb ik niet gewerkt tot de zomer. Dan ben ik opnieuw begonnen en sindsdien stopte ik niet meer. Maar het verschil is groot: in 2017 had ik telkens meerdere klanten per dag, nu maximaal een paar per week, sommige weken zelfs geen. Dat maakt het financieel niet evident. En ik heb nog geluk dat ik heel trouwe, goede klanten heb. Ook als ze niet komen, geven sommigen mij, als steun, soms geld.”
Niet aanmoedigen
“Dat er dames zijn die ondanks de coronamaatregelen toch werken, dat gaan we zeker niet aanmoedigen. Maar financieel begrijpelijk is het wel”, zegt Daan Bouwens van sekswerkerscollectief Utsopi. “Tijdens de eerste lockdown hebben we via crowdfunding 34.000 euro opgehaald om de kwetsbaarste sekswerkers wat te helpen. Maar het gevoel van urgentie is er nu minder, dus er is ook minder steun.”
Info-, advies- en hulpcentrum voor sekswerkers Violett in Antwerpen deelt vandaag voedsel en hygiëneproducten uit aan prostituees die in de huidige omstandigheden niet durven of willen werken. “Maar zij die het wel doen, moeten we niet met de vinger wijzen”, zegt coördinator Wendy Gabriëls. “Het probleem is dat ze nog altijd geen statuut hebben en dus ook geen aanspraak kunnen maken op overheidssteun.”
Dima probeert alles zo coronaproof mogelijk te houden, vertelt ze. “Hygiënisch werken was al voor corona een must, kussen en orale seks doe ik sowieso niet. De klant moet net als ik een mondmasker dragen, douchen en handen ontsmetten. Tot vandaag ben ik op die manier coronavrij gebleven. Ik vraag mijn klanten ook om het mij te melden, mochten zij corona krijgen. Zo’n bericht heb ik de afgelopen maanden gelukkig nooit gehad.”
Van horeca naar sekswerk
Naar schatting zijn er in ons land twintig- tot dertigduizend sekswerkers actief. Ellen (49) woont in de Zuiderkempen. Zij besloot tijdens de coronacrisis als sekswerker aan de slag te gaan, maar ze durft de stap naar echt seksueel contact niet te zetten, vertelt ze. “Ik werkte vast in de horeca en heb wel een uitkering voor tijdelijke werkloosheid, maar dat is toch wat weinig om lange tijd mee rond te komen, want de rekeningen blijven komen. Daarom wilde ik proberen om ‘de knop’ om te draaien en met sekswerk wat bij te verdienen. Maar ik vind het uiteindelijk toch te riskant. Ik bied online seks aan, maar echt veel interesse is daar niet voor. Mannen die echte seks willen, vinden die ook dezer dagen wel. Het aanbod is groot.”
Ook Kim (22) uit Antwerpen werkt in deze tweede lockdown niet. Zij is zelfstandige in een massagesalon – een achterpoortje voor sekswerk dat soms wordt opgezet. “Daardoor heb ik nu wel steun van de staat en kan ik mijn gezondheid laten primeren op mijn inkomsten. Al hoop ik toch in januari of februari te kunnen herstarten. Ik ben te jong om stil te zitten.”
Per gemeente of stad kunnen de reglementen rond sekswerk met thuisontvangst verschillen. In Antwerpen wordt de situatie nu “opgevolgd” en wordt er “gesensibiliseerd”.
Bron: gva.be