Irritaties bij dames van plezier & Meesteressen tijdens de Corona crisis

door

Tijdens de lockdown tijdens deze corona crisis heeft ook de prostitutiebranche grote last. We kregen in onze contact met dames van plezier, Meesteressen, kinkygirls, adverteerders de meest uiteenlopende dingen te horen waarmee zij geconfronteerd worden. Hieronder een opsomming van een aantal zaken. 

Meerdere dames van plezier en Meesteressen gaven het volgende aan;

Klanten of mannen die een afspraak willen, die een foto van hun geslachtsdeel per email of whatsapp sturen en dan teksten erbij als: mis je deze lekkere lul niet? Wanneer kunnen we afspreken want ik weet dat je deze geile pik mist? Waarom hoor ik niets van je, want mijn pik wacht smachtend op jou! Ik betaal je 100 extra als mij nu weer lekker gaat verwennen, je hebt het ook nodig toch? En ga zo maar door.

Dames zitten in het algemeen niet op foto’s van lichaam (en zeker niet het geslachtsdeel) van een man te wachten. Het is een beroep waarbij ze aan de inkomsten denken en hooguit klanten vriendelijk/aardig vinden of een sekssessie of sm sessie een keer leuk kunnen vinden. Maar daarbuiten is niet voor niets amper contact. Zij hebben immers ook een privéleven.

Meer lezen

Opinie: Dubbele moraal houdt sekswerker van beroep af

door

Selina is sekswerker in Amsterdam en de Volkskrant heeft haar opinie geplaatst:

Het is onterecht dat kappers weer aan het werk mogen en sekswerkers niet.

Deze week heeft de regering een aantal anti-coronamaatregelen versoepeld. Onder andere contactberoepen als kappers en schoonheidsspecialisten mogen vanaf 11 mei weer aan de slag. Behalve de sekswerkers, stond erbij, en dit bevreemdt mij. Hoezo de sekswerkers niet? Het gemiddelde bezoek aan een raamprostituee duurt 7 tot 10 minuten, dat is veel minder lang dan een gezichts­behandeling bij de schoonheidsspecialiste.

Ook durf ik te stellen dat er minder huid-op-huidcontact plaatsvindt. Bovendien zijn sekswerkers zeer zorgvuldig op persoonlijke hygiëne. De GGD zou desgevraagd kunnen bevestigen dat het percentage soa’s onder vrouwelijke sekswerkers veel lager ligt dan het landelijk gemiddelde.

Gedwongen slachtoffer

Waarom mogen de sekswerkers dan niet ook per 11 mei weer aan het werk? Ik kan alleen maar concluderen dat het te maken heeft met de dubbele moraal ten aanzien van dit beroep en de misverstanden die erover bestaan. Met name, maar niet uitsluitend, christelijke partijen en organisaties zijn sterk gekant tegen sekswerk. Zij vinden het geen normaal beroep, zijn soms zelfs van ­mening dat vrijwillig sekswerk überhaupt niet bestaat. Logisch gevolg van dit idee is dat sekswerkers ‘dus’ allemaal gedwongen worden en slachtoffers zijn.

Alleen: dit uitgangspunt klopt niet. De meeste sekswerkers oefenen uit vrije wil hun beroep uit en op hun eigen voorwaarden, als zzp’er, en worden, behalve door de Belastingdienst, door niemand gedwongen om een deel van hun verdiensten af te staan. Kwetsbare vrouwen zijn het zeker niet.

Begrijp me niet verkeerd: dwang en uitbuiting komen zeker voor in de seksindustrie, alleen lang niet zo vaak als men graag wil doen geloven. Wetenschappelijke studies, zoals die van professor Ine Vanwesenbeeck, schatten dat ongeveer 10 tot 15 procent van de sekswerkers slachtoffer is van dwang of uitbuiting. Elk slachtoffer is er een te veel, maar dat los je niet op door de complete ­beroepsgroep te criminaliseren of als slachtoffers weg te zetten. Ter vergelijking: in de horeca, land- en tuinbouw en de bouwsector komen ook dwang en uitbuiting voor, maar ik heb nog nooit een oproep gezien om de hele bouwsector maar stil te leggen om slachtoffers van uitbuiting te redden.

Onmenselijk

Zolang er vraag is, is er aanbod. Het opleggen van regels als registratie (privacygevoelig!) en het sluiten van veilige werkplekken heeft derhalve vooral als resultaat dat het werk zich steeds meer uit het zicht van politie en hulpverlening zal terugtrekken. Ervaringen met het Zweedse model hebben laten zien dat hoe meer restricties er zijn, hoe sterker de onveiligheid van sekswerkers toeneemt.

Men kan sekswerk afkeurenswaardig vinden vanuit persoonlijke of ­religieuze overtuiging. Dat is ieders goed recht, niemand wordt gedwongen om naar de hoeren te gaan. Dat men zich echter wel het recht toe-­eigent om andersdenkenden voor te houden wat ze moeten doen, stoort mij mateloos.

Ik ben ook een sekswerker en een flink deel van mijn cliënten bestaat uit mensen met beperkingen, zowel lichamelijk als psychisch. Om deze groep, die voor hun behoefte aan ­intimiteit juist vaak is aangewezen op professionele sekswerkers, simpelweg aan te raden dat zij zich maar moeten beheersen, vind ik onmenselijk.

Opmars thuisprostitutie door corona blijft uit in Apeldoorn

door

De coronacrisis zorgt in Apeldoorn nog niet voor verhoogde risico’s in de seksbranche. Dat zeggen burgemeester en wethouders in antwoord op raadsvragen van Groei & Toekomst.

Die partij maakte zich zorgen over de effecten van de coronamaatregelen, doordat eerst sekshuizen werden gesloten en er later ook een verbod werd uitgevaardigd op escortservices. Niet alleen zou dat kunnen leiden tot financiële problemen bij de sekswerkers, ook zou de toename van thuisprostitutie kunnen leiden tot veiligheids- en gezondheidsrisico’s.

Flink lager

Uit cijfers van de politie is gebleken dat het aanbod van betaalde seks via de bekende sekssites op dit moment flink lager ligt dan buiten de coronatijd, meldt de gemeente. Ook zijn bij de politie geen meldingen binnengekomen van thuisprostitutie. ,,Wel is een toename te zien van advertenties waarin ‘virtual sex’ wordt aangeboden.’’

Verbod

Er is op dit moment geen aanleiding om actief illegale prostitutie te bestrijden, vinden burgemeester en wethouders. Iedereen moet zich houden aan de noodverordening die in de Veiligheidsregio Noord- en Oost-Gelderland is afgekondigd vanwege corona. Daarin is een verbod op fysiek contact opgenomen, geven B en W aan.

Uitstappen

Financieel bijspringen als prostitué(e)s door corona in de knel komen gaat de gemeente niet doen. Dat is niet de manier om thuisprostitutie te voorkomen, vindt burgemeester Ton Heerts. Deze sekswerkers kunnen wel een beroep doen op het uitstapprogramma dat Apeldoorn al een aantal jaren heeft en de prostitutie verlaten. Tijdens de coronacrisis is volgens de gemeente echter geen tendens te zien dat sekswerkers juist nu uit de prostitutie willen stappen.

Zowel in Apeldoorn als in regionaal verband wordt overigens wel geprobeerd om illegale prostitutie tegen te gaan. In december kreeg de gemeenteraad achter gesloten deuren informatie wat daaraan wordt gedaan.

Bron: destentor.nl

Heerlijke 25 lentes jonge Nederlandse/Indiase exotische babe bij La Cloche, weer te bezoeken na de coronacrisis!

door

Een mooie exotische mix, de 25 lentes jonge Joyce is meerdere dagen per week bij La Cloche. Een lieve kleine ondeugende Nederlandse met Indiase roots, met een mooi slank figuur en lang prachtig zwart haar. Een date met Joyce is vol passie en met een meisje die echt geniet. Lees de recensies er maar op na!

Kom jij een lekker uurtje los bij La Cloche, samen met Joyce? In bed of in de jacuzzi? Of samen met een ander meisje hier in Utrecht? Van Joyce houd wel van een bisex triootje! Lees en zie meer over haar via www.privehuislacloche.nl/joyce.

 

Sekswerkers woest over ontbreken coronahulp en sturen brandbrief naar ministers

door

Sekswerkers worden op grote schaal uitgesloten van coronahulp, zo blijkt uit een enquête van SekswerkExpertise en het Prostitutie Informatie Centrum. Het ontbreken van financiële ondersteuning is extra problematisch nu sekswerkers als enige contactberoep in Nederland en zonder opgaaf van reden niet aan het werk mogen.

SekswerkExpertise stuurt daarom een brandbrief naar minister De Jonge (Volksgezondheid), minister Koolmees (Sociale Zaken), minister Wiebes (Economische Zaken) en staatsecretaris Broekers-Knol (Veiligheid en Justitie) . “Sekswerkers verbieden te werken zonder daar een wetenschappelijke onderbouwing voor te hebben en zonder overleg met de branche getuigt van niet alleen van een gebrek aan kennis maar lijkt ook op een gebrek aan welwillendheid bij de ministeries”, aldus de voorzitter van de organisatie. “Wij eisen een correctie van de discriminerende maatregelen tegen sekswerkers. Je kunt mensen niet zomaar verbieden te werken om ze vervolgens zowel een Tozo als een bijstandsuitkering te weigeren. Daar moet per direct iets aan veranderen.”

Sekswerkers zien juist ontzettend veel mogelijkheden om risico’s te beperken en zijn historisch gezien bij uitstek de beroepsgroep die hier een leidende rol in kunnen nemen. SekswerkExpertise vindt het dan ook noodzakelijk dat de overheid aan tafel gaat met sekswerkers in de strijd tegen het coronavirus.

Bron: Dagblad070

Prostituee Cathy (27) is wanhoop nabij: ‘Ik zit gevangen’

door

Cathy (27) is de wanhoop nabij. De sekswerkster uit Enschede zit door de coronacrisis zonder geld en eten thuis. Het ergste: ze maakt nergens aanspraak op. Een noodkreet: „Waarom kijkt niemand naar ons om?”

Er valt niets te lachen. Toch houdt humor Cathy op de been. Zwarte humor, welteverstaan. Het blijkt direct wanneer er een afspraak gemaakt moet worden voor de foto. „Ik pak mijn agenda er even bij…”, zegt Cathy. Om een seconde later te roepen: „Ja, ik kan!” Ze lacht, maar direct daarna verschijnt een serieuze blik op haar gezicht. „Dit is de ergste periode van mijn leven, ik kan geen kant op. Humor maakt het leven iets dragelijker, anders zou ik depressief worden.”

De sekswerkster uit Roemenië woont en werkt al bijna vijf jaar in Enschede. In Club Casanova verleidt en pleziert ze mannen onder haar alter ego Cathy. Ze schaamt zich niet voor haar werk, zegt ze. „Het is mijn keus. Dus sluit ik gewoon mijn ogen en doe het.” Toch wil ze liever niet met haar echte naam in dit artikel. „Ik heb twee gezichten. Cathy, dat is een sexy girl, iedere man wil haar. Ze heeft nooit problemen. Tijdens het werk ben ik haar, in mijn vrije tijd ben ik heel iemand anders.” Ze heeft een vrolijk en energiek karakter, maar probleemloos is de ‘echte’ Cathy allesbehalve. Ze heeft zorgen.

Nerveus

Cathy is zenuwachtig om haar verhaal te doen, beweegt nerveus heen en weer. Praten over haar werk doet ze nauwelijks, laat staan met een journalist. Toch treedt ze buiten haar comfortzone. „Ik wil graag open zijn, voor iedereen die in hetzelfde schuitje zit”, vertelt ze vanuit haar studio in Velve-Lindenhof, waar ze een appartement deelt met drie andere sekswerkers. „Wij hebben hulp nodig. Ik spreek veel meiden. Die huilen de hele dag. En dan écht huilen: crying from the heart. Niet alsof er een nagel afgebroken is.”

Zij is een van de ruim vijfduizend vrouwelijke sekswerkers in Nederland die in een nachtclub werken. Een legaal beroep: de prostituees werken via een bijzondere belastingconstructie: de opting-in regeling. Dat is een vorm die valt tussen loondienst en zelfstandigheid (ZZP) in. Sekswerkers blijven zo eigen baas, maar de exploitant doet de belastingafdracht en keert het geld uit. Een deal waardoor meiden als Cathy op een veilige manier hun werk kunnen doen.

Geen vangnet

Sinds 15 maart – de dag dat de horeca sloot – zijn de sekswerkers uit de nachtclubs volgens brancheorganisatie Vereniging Exploitanten Relaxbedrijven (VER) ‘op een verschrikkelijke manier tussen wal en schip’ beland. Cathy krijgt sinds die dag geen loon doorbetaald, maakt geen aanspraak op financiële compensatie als ZZP’er en krijgt geen bijstandsuitkering. Er is geen enkel vangnet voor haar en alle anderen die gebruik maken van de opting-in constructie. Zelfs een bijstanduitkering voor zelfstandigen wordt door veel gemeenten afgewezen, op Amsterdam en Groningen na.

„Het is een schaamtevolle situatie. Ik zit de hele dag op mijn kamer en kan geen kant uit”, vertelt Cathy. „Ik heb echt helemaal niets meer. Letterlijk geen euro om de huur te betalen en geen muntje om eten te kopen. I feel trapped, voel me gevangen. Zelfs teruggaan naar Roemenië zit er niet in omdat de bustickets onbetaalbaar zijn geworden. Daarnaast zou ik dan samen met mijn hele familie in quarantaine moeten.”

Ze wordt net als een handvol andere meiden geholpen door de eigenaren van Club Casanova, die financieel bijspringen. „Wat moeten we anders, die meiden laten verhongeren op hun kamer?”, zegt Dennis Ceran van Casanova. De laatste weken wordt haar situatie met de dag schrijnender. En dan werd vorige week ook nog bekend dat sekswerkers pas op z’n vroegst vanaf 1 september weer aan de slag kunnen. Hoewel je je af kunt vragen hoe ze in een 1,5-meter samenleving kunnen functioneren.

Boos

Cathy is vooral teleurgesteld en boos op de Nederlandse overheid. „Waarom kijkt niemand naar ons om? Omdat we sekswerkers zijn?” Om haar punt kracht bij te zetten, pakt ze haar belastingpapieren er bij. Ze laat zwart op wit zien wat ze verdient en afdraagt. „Kijk”, zo wijst ze aan. „Ik betaal duizenden euro’s per maand belasting, al vijf jaar lang. Nu ik hulp nodig heb in deze pandemie kan ik nergens terecht. We vragen geen geld voor kleren, parfum of andere bullshit: nee, we willen gewoon overleven.”

Een spaarpotje heeft Cathy niet, ondanks verdiensten tussen de 2000 en 4000 euro netto in de maand. „Ik leid geen ‘pink life’, ben dit werk puur voor het geld gaan doen, onderhoud in Roemenië vijf familieleden. Zij rekenen op me.” Haar achterliggende verhaal is pijnlijk. „Ik was een meisje dat haar moeder aan kanker verloor op haar 17de. Daarna veranderde mijn leven compleet. Mijn hele toekomst, al mijn beslissingen. Ik droomde ervan stewardess te worden, nu ben ik een ander type stewardess. Alle sekswerkers hebben hard story’s’.”

Het grote gevaar dat op de loert ligt is die van de illegaliteit. In dat circuit valt nog wel bij te beunen. Cathy wil er niet aan. Voorlopig niet, althans. „Ik heb bewust gekozen voor een nachtclub, omdat ik dit werk legaal, eerlijk en veilig wil doen. Niet zomaar bij iemand thuis komen die misschien wel agressief is. Maar ik ken veel meiden die er anders over denken. En heel eerlijk: het schiet soms ook door mijn hoofd. Hoe houd ik dit anders nog maandenlang vol? Het wordt echt een hel.”

Bron: AD.nl

Banken blijven stelselmatig sekswerkers en vergunde exploitanten weigeren

door

Het komt maar niet op de agenda in de politiek. Of wellicht juist wel, dat banken in opdracht van de Nederlandse bank prostituees en vergunde sexbedrijven stelselmatig blijven weigeren als klant, of hun rekeningen of pinautomaat contracten opzeggen. Ja u leest het goed, anno 2020 worden bedrijven die legaal zijn en ook nog in de meest streng gecontroleerde branche qua afgeven vergunning, controle via BIBOB, handhaven vergunning, van hogerhand geweigerd. Terwijl de overheid en de Belastingdienst de geldstromen transparant willen hebben. Hoe dan? Zonder pinapparaat of bankrekening wordt deze branche het contante geld circuit in gejaagd. Met alle gevolgen van dien.

Wijlen Burgemeester Eberhard van der Laan was voor zijn ziekbed en overlijden druk bezig met de Minister om voor de prostitutiebranche te vechten, om normaal bankverkeer te kunnen doen en ook recht op lening of hypotheek te hebben.

Meer lezen

Mariska Majoor brengt ode aan de Wallen met haar boek, een nostalgische terugblik

door

Mariska Majoor, oud-sekswerker en oprichter van het Prostitutie Informatie Centrum schreef het boek De Wallen. Toekomst van ons verleden. Een boek over haar jaren op de Wallen en de veranderingen die de buurt heeft ondergaan.

Mariska Majoor, tijdens een actie van sekswerkers op de Amsterdamse Wallen in 2015.

De Wallen en haar historie worden geschetst aan de hand van een wandeling. Mariska Majoor (52), oud sekswerker, loopt samen met haar 22-jarige dochter Robin een rondje door de rosse buurt en spreekt er met aloude bekenden – de glazenwasser, sekswerkers, de wijkagent en de raamexploitant.

‘De Wallen zijn als een school voor mij. Ik leer dagelijks iets nieuws,’ zegt Nigel de glazenwasser die er menig raam heeft gelapt.

Sekswerker Jade van het bordeel My Red Light, die het naar haar zin heeft op de Wallen, rept over kwetsende opmerkingen van toeristen: “Je kunt aan de gezichten van mensen zien hoe ze over je denken. Van sommige gezichten druipt de walging af.”

Pooiers en gouden kettingen

In het boek – met daarin foto’s van haar dochter Robin – loopt Majoor door de Monnikenstraat, Gordijnensteeg, Bloedstraat langs peeskamers met daarin ‘pijnlijk uitziende werktuigen’ van vrouwen die SM aanbieden en langs de Molensteeg waar in de jaren negentig vrouwen hardhandig gedwongen werden tot sekswerk door de ‘ellendige’ Turkse en Joegoslavische pooiers die er rondliepen.

Raamexploitant Jan Broers weet wel hoe het er vroeger aan toeging. ‘De jongens reden met gouden kettingen om en in dikke auto’s de gracht over om hun meissies af te zetten. Open en bloot, geen haan die ernaar kraaide. (…) Ja, er kreeg er wel eens een een draai om de oren als ze geen zin had om te werken, maar zo ging dat.’

Vanaf de Febo vervolgt ze haar weg naar de ‘pillenbrug’ waar de handel in drugs floreerde. Het deel van de Wallen waar het vroeger nogal ruig was, is nu ‘schoon, veilig en braaf’. ‘Ik mis het rauwe randje,’ schrijft Majoor, die in deze buurt in de jaren tachtig achter een raam zat. Toen ze ermee stopte, richtte ze enkele jaren later het Prostitutie Informatie Centrum op waar zowel toeristen als sekswerkers langs kunnen komen voor informatie.

Aloude ziel

De aanleiding voor het boek zijn de ontwikkelingen op de Wallen. “Ik krijg er buikpijn van als er gevraagd wordt of raambordelen wel van deze tijd zijn. Ik had geen zin om weer een brief te sturen en besloot het groter aan te pakken. Dit boek is geen opgeheven vinger. Eerder een nostalgische terugblik en een ode aan die aloude ziel.”

Majoor wil in haar boek stilstaan bij zowel de goede als de negatieve kanten van de Wallen, zegt ze. “Het opknappen van straten en panden is goed gedaan. Ook de misdaad en mensenhandel, waarbij iemand een ander met geweld tot sekswerk dwingt, moeten worden aangepakt. Maar tijdens het 1012 project zijn ze met een bulldozer door de buurt gegaan zonder oog te hebben voor de sekswerkers. Het project zorgde voor een negatieve kijk op de Wallen. De seksindustrie wil er echter niet weg en de bewoners ook niet. Laat de buurt nu blijven wat het is en laat niet één partij wijken. Pak alleen wel de misdragingen van toeristen aan, via apps, folders, borden en hosts op straat.”

Rood lampje

Het boek met interviews en de wandeltocht wordt aangevuld met persoonlijke anekdotes uit haar tijd achter het raam. In een van die anekdotes vertelt ze dat ze een fototoestel van een fotograferende toerist afpakt en het rolletje uit zijn camera trekt en in de gracht gooit.

Haar boek werd afgelopen woensdag overhandigd aan burgemeester Halsema op de lege Wallen. “Het was bizar om op die lege grachten te lopen. Nu zag je goed hoe belangrijk sfeer is. Voor sommige bewoners is het een oase van rust. Zij kunnen op hun stoepje zitten. Maar niet iedereen is er blij mee. Ook zijn er mensen die het doods vinden.”

Het boek eindigt met een opmerking van een bewoner die de Wallen beschrijft als een historische stad waar de ziel uit is. ‘Straks heb je hier alleen nog maar een etalagepop achter een raam zitten, met één rood lampje dat een knipoog moet voorstellen naar de rosse buurt van vroeger.’

‘De Wallen. Toekomst van ons verleden’ van Mariska Majoor kost 19,95 euro.

Hoe houd je afstand als sekswerker?

door

Als alles goed gaat, mogen sekswerkers per 1 september weer aan het werk, vertelde premier Rutte tijdens de persconferentie. „Het is maar afwachten of de regering die tijdlijn ook daadwerkelijk zal volgen”, zegt Irina Hornstra (63), woordvoerder van Proud, de belangenvereniging voor sekswerkers in Nederland.

Proud vormt nu groepen om te bekijken hoe sekswerk weer open kan op een veilige manier. De groepjes bestaan uit leden van SekswerkExpertise, een netwerk bestaand uit deskundigen op het gebied van prostitutie en mensenhandel.

„Sekswerk is het ultieme contactberoep. Dus hoe hou je dan afstand? Als je ziet hoe Covid-19 zich verspreidt, wordt kussen bijvoorbeeld heel moeilijk.”

Wassen, handschoenen, mond spoelen?

Hoe dat voor sekswerkers eruit zou moeten zien, is voor Proud nog niet duidelijk. „Zou iedereen zich eerst goed moeten wassen als die de kamer binnenkomt? Of in dezelfde ruimte aanwezig zijn, maar dan op een paar meter afstand blijven? Of handschoenen gebruiken?”

Of, oppert Hornstra, net als bij de tandarts je mond eerst spoelen met waterstofperoxide? Dan is je mond een half uur tot drie kwartier ‘veilig’. „Maar zodra je hoest, is het weer voorbij.”

Volgens Irina Hornstra kan het nog een tijdje duren tot de sekswerkers een duidelijker zicht hebben op de nieuwe situatie. „Het is erg lastig antwoorden te vinden op wat er wel en niet mogelijk is. Maar sekswerkers die op dit moment helemaal geen inkomen hebben, hebben nu even prioriteit.”

Bron: NRC.nl

Stipje op de horizon: Sekswerkers mogelijk vanaf 1 september weer aan het werk

door

In de persconferentie van woensdag 6 mei gaf premier Rutte een stappenplan waarin stukje bij beetje de coronamaatregelen afgebouwd worden. De genoemde data zijn een indicatie, nu staat voor sekswerkers de datum van 1 september genoteerd. Dan mogen ze weer aan de slag.

33

De sluiting van sexclubs ging in op 15 maart, ruim 7 weken geleden. En 1 september is nog 16 weken weg. Bijna een half jaar zou deze vorm van erotische dienstverlening dan stil hebben gelegen. En de datum van 1 september is geen zekerheid. Als in de tussentijd het aantal opnamen in de intensive care en het aantal overleden personen stijg, is de kans groot dat 1 september niet haalbaar is. Maar het kan ook zijn dat bepaalde bedrijven in de branche wel eerder open gaan.

VER ziet sekswerk niet als besmettingshaard van het virus

De Vereniging Exploitanten Relaxbedrijven vraagt zich hardop af: ‘De sector kan, onder voorbehoud, weer van start per 1 september. Moet ieder bedrijf nu wachten tot ook het laatste bedrijf voldoet aan de allerlaatste voorwaarde? Maar duidelijk is ook dat zich dat concentreerde op het contact-beroep van de ‘sekswerker’.’

Daarnaast ziet de VER ook dat er een nuance is gemaakt, dat er delen van bedrijven wel eerder open zouden kunnen gaan. Ze gaan daarbij proberen een voorstellen te doen die passen bij een snellere her-opening van een fors aantal bedrijven. Want zij zien sekswerk niet als een besmettingshaard van het virus.

Plexiglas met gaten

Ook club The Rosegarden in Den Helder denkt na op welke manier de zaak weer open kan in de anderhalvemetersamenleving: “We zijn hierin gewoon een hele moeilijke branche. Wij kunnen niet zeggen: we doen alleen het terras open.”

Andere zaken waar ze aan denken is het maximum aantal klanten in de zaak te beperken, de temperatuur te meten van klanten of verplicht mondkapjes dragen aan de bar. Ze proberen te zoeken naar mogelijkheden om de zaak te redden en de sekswerkers weer inkomsten te geven, hoe ridicuul het ook klinkt: ‘Of plexiglas wanden met gaten erin. Dat bedoel ik wel een beetje cynisch, maar als de club op die manier open mag dan wil ik dat best doen. Als die meiden maar hun centen kunnen verdienen.’