Het is vijf jaar geleden dat de laatste prostituee de deur van een Zandpadbootje achter zich dichttrok. Utrecht beloofde dat de draad weer snel opgepakt zou worden, maar er is nog steeds geen zicht op een nieuw prostitutiegebied. Wat is er met de vrouwen en hun klanten gebeurd?

Meer lezen

Metje Blaak, voormalig sekswerker op de Amsterdamse Wallen, probeert de gemeente en burgemeester Femke Halsema te overtuigen dat er een basisinkomen moet komen voor elke prostituee in het wereldbekende gebied.

Ze doet het voorstel binnenkort in een open brief. „Het is noodzakelijk dat elke prostituee duizend euro per maand krijgt”, zegt ze. „Ik heb het onderwerp de afgelopen tijd al aangezwengeld op vergaderingen.”

Volgens Blaak zijn de inkomsten van sekswerkers op de Wallen de afgelopen jaren sterk teruggelopen als gevolg van het massale toerisme in de buurt. „De toeristen brengen wel wat geld in het laatje, maar niet in verhouding met een paar jaar geleden. Ze komen vooral om aapjes te kijken en de sekswerkers achter de ramen te zien, in plaats van ze te bezoeken.”

Ze wijst daarbij onder andere op de vele gezinnen met kinderen die tegenwoordig op de Wallen lopen. „Dat was vroeger niet zo. De vrouwen achter de ramen missen daardoor veel geld. Toeristen komen tegenwoordig alleen maar om te loeren. Ze gaan niet meer naar binnen bij de hoeren. Er is geen handel meer. Sekswerkers zijn slechts een attractie geworden en zitten slechts mooi te zijn.”

De maandelijkse vergoeding zou volgens Blaak gerechtvaardigd zijn, omdat de vrouwen een belangrijke magneet zijn voor de sterk gestegen bezoekersstroom aan de stad. Blaak vindt het plan financierbaar door een afdracht te vragen aan de 1700 rondleiders op de Wallen. „Die mogen wel iets afdragen aan de sekswerkers.” Ze denkt dat er ongeveer 800 sekswerkers actief zijn op de Amsterdamse Wallen.

Bron: DominaForum.nl

Schrijver, journalist en columnist Jerry Goossens schrijft van dinsdag tot en met zaterdag over wat hem opvalt in de stad Utrecht. Dit keer over de Utrechtse prostitutie.

Uit de columns die ik de afgelopen 22 jaar over de Utrechtse prostitutie heb geschreven, zou ik een leuk bundeltje kunnen samenstellen. Voor de hand liggende titel: ‘Geouwehoer.’ Er zouden sfeervolle verhaaltjes in staan, over de Zuid-Amerikaanse moekes die nog niet zo heel lang geleden op de Hardebollenstraat achter de ramen zaten, over studievriendinnetjes die op de Europalaan belandden, over de tippelaars die vroeger in het Moreelse(!)park rondhingen. En natuurlijk over de bootjes aan het Zandpad. Mijn dochters zijn te jong om het zich te herinneren.

Je kunt je afvragen waaróm ik in hemelsnaam zou willen dat mijn kroost het zich herinnert. Nou wil ik niet de puritein uithangen, maar het scheelt een hoop ongemakkelijke vragen.

Terug naar mijn hoerenbundel; die zou vermoedelijk onleesbaar zijn, omdat het gros van de stukjes over het post-prostitutietijdperk gaat. De periode nadat burgemeester Wolfsen de bootjes liet dichttimmeren en de Hardebollenstraat ontruimde. Sindsdien wordt er niet meer geneukt, maar alleen nog geluld. Over de ratio achter het overhaaste besluit, en vooral over de nieuwe prostitutieboulevard die de gemeente parallel aan het oude Zandpad wil inrichten. Dat geintje heeft de gemeenschap inmiddels twee miljoen gekost. Toch is een nieuwe rosse buurt in Utrecht geen stap dichterbij. Aan prostituees en hoerenlopers geen gebrek, ondernemers die de zakelijke exploitatie voor hun rekening willen nemen, zijn daarentegen nauwelijks te vinden.

Wolfsen is vergeten, een generatie Utrechtertjes heeft nooit aan hun ouders hoeven vragen wat die mevrouwen achter die ramen doen, en al met al heb ik niet het idee dat de stad er slechter op is geworden. Dan dringt een aantal vragen zich op: waarom blijft de overheid een bedrijfstak stimuleren waar ondernemers kennelijk geen heil in zien? Waarom zou ik als belastingbetaler een ander moeten financieren om aan zijn gerief te komen? En is het geen tijd definitief een einde te maken aan dat oeverloze geouwehoer?

Bron: DominaForum.nl